Вәкил Әхмәт улы менән Банат Мансур ҡыҙы ябай ауыл тормошо алып бара. Иртә таңдан уянып аҙбарға сығалар, мал-тыуарҙарын ҡарайҙар, шунан балаларын мәктәпкә оҙаталар, үҙҙәре эшкә ашығалар. Улар бер кемдән дә маҡтау һүҙҙәре көтмәй. Бергә ғүмер итеүҙәренә 26-сы йыл китеүен һиҙмәй ҙә ҡалғандар...
Уларҙың ғаилә тарихы 1992 йылда башланған. Юлдаш ауылы ҡыҙы менән Бала Сытырман егете туғандарының туйында танышҡан, бер күреүҙән бер-береһенә ғашиҡ булып, яҙмыштарын бергә бәйләргә ҡарар иткәндәр. «Ә ниңә һуҙырға? Йөрәгем менән һиҙҙем уның мин көткән кеше, өлөшөмә төшкән көмөшөм икәнен. Өйләнешергә тәҡдим иткәс тә, ризалаштым», - ти Банат апай.
(Мәҡәләнең дауамын район гәзитенән уҡығыҙ).